Dzisiaj, jak nigdy, potrzeba nam oparcia się na fundamentach naszej wiary, znajomości podstawnych prawd wiary, wierności nauce i Tradycji Kościoła. Pisze o tym wyczerpująco ks. Jacek Bałemba SDB w swojej pracy pt. „Elementarz katolika”.
Potrzebna nam jest zatem również niewielka, tania, poręczna publikacja, która prezentowałaby to, co najważniejsze.
Doktrynę katolicką prezentuje z pewnością „Katechizm” autorstwa kard. Pietro Gasparriego, który powstał w początkach XX w. i był przez wiele lat jednym z najbardziej popularnych katechizmów w Kościele katolickim.
Katechizm ten można w całości odnaleźć w Internecie. Ukazał się też drukiem i jest jeszcze do nabycia w wielu księgarniach (przynajmniej internetowych). Jego wersja papierowa wzbogacona jest o wybrane dokumenty Kościoła. Książka liczy w związku z tym ponad 300 stron i odpowiednio do swojej objętości kosztuje.
Niniejsza publikacja to obszerne fragmenty tego „Katechizmu” (problemy 1-241 oraz 290-324, a zatem łącznie 275 problemów), dotykające problemów fundamentalnych w taki sposób, że dziś trudno o podobne tak wyraziste i jednoznaczne, kompletne ujęcia.
Pominęliśmy te nauki, które bez trudu można znaleźć we współczesnych, łatwo dostępnych katolickich publikacjach.
Pomysł i koncepcja publikacji jest autorstwa Marii Kominek OPS.
Dokonując redakcji wybranych do tej publikacji partii tekstu usunęliśmy przypisy i poprzedzające każdy akapit literki „P” (pytanie) i „O” (odpowiedź). Uporządkowaliśmy też, w niektórych perspektywach pisownię (i tak np. w tekście pojawiają się słowa „Pismo św.” i „Pismo święte”; przyjęliśmy pisownię „Pismo Święte”).
Zachowaliśmy numerację poszczególnych problemów i tematyczny podział tekstu (tytuły rozdziałów i podrozdziałów) zmieniając tylko sposób ich numerowania.
xxxxxxxx
Pietro Gasparri (1852-1934) kształcił się w seminariach w Nepi i w Rzymie. Świecenia kapłańskie otrzymał w 1877 r. Obronił doktorat z prawa kanonicznego i prawo to wykładał w Instytucie Katolickim w Paryżu w latach 1879-98. W latach następnych był delegatem Stolicy Apostolskiej w Ameryce Południowej. W 1898 r. otrzymał święcenia biskupie, a w 1904 r. został powołany przez papieża Piusa X na sekretarza Komisji Kodyfikacyjnej, której zadaniem było opracowanie nowego kodeksu prawa kanonicznego. W 1907 r. został kardynałem a w 1914 r. papieskim sekretarzem stanu ( już z nominacji papieża Benedykta XV). W imieniu papieża był sygnatariuszem traktatów laterańskich. Pracował też nad wieloma konkordatami i doprowadzał do ich zawarcia (w tym między innymi z Polską). Kilkakrotnie zachęcał polskich biskupów do wspierania Akcji Katolickiej.
Po śmierci papieża Benedykta XV był poważnym kandydatem. Ostatecznie wybrano Piusa XI. To on mu doradził (co stało się potem zwyczajem), by pobłogosławił wiernych z loży Bazyliki Św. Piotra. W 1930 r. przeszedł na emeryturę. Do śmierci pozostał jednak kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego, a zatem kardynałem, który zarządza dobrami Stolicy Apostolskiej po śmierci papieża i organizuje jego pogrzeb i konklawe.
Zasłynął jednak jako autor bardzo cenionego „Katechizmu katolickiego dla osób dorosłych, które pragną zdobyć pełniejszą znajomość wiary katolickiej”.
We wstępie do tego dzieła napisał, że katechizm ten powstał jako reakcja na apel ojców Soboru Trydenckiego i Ojców Soboru Watykańskiego I, którzy wyrazili życzenie, by wydano katechizm „którego by można używać w całym Kościele”.
Kard. Gasparri opracował swój katechizm w oparciu o poprzednie wielkie katechizmy – „Katechizm” św. Roberta Bellarmin, wielkiego doktora Kościoła i „Katechizm Rzymski”(zaaprobowany przez Sobór Trydencki).
W zakończeniu przedmowy kard. Gasparri pisze: „Na ostatku zwracamy uwagę, że katechizm ten przejrzała osobna komisja, złożona z konsultorów św. Kongregacji Soboru, pod przewodnictwem samego kardynała prefekta; nadto badali go doktorzy teologii na uniwersytetach katolickich, tudzież kilku kardynałów i innych uczonych; w końcu przy jego układaniu użyczyli nam cennej i światłej pomocy niektórzy konsultorowie, względnie profesorowie św. teologii na uniwersytetach rzymskich”.
Papież nadał w związku z katechizmem specjalny odpust zupełny, który otrzymywali, pod zwykłymi warunkami, dwa razy w miesiącu wszyscy ci „co najmniej dwa razy w miesiącu przez mniej więcej pół godziny, ale nie krócej niż dwadzieścia minut, nauczają albo uczą się katechizmu”.
xxxxxxxxxxx
Wybrane przez nas fragmenty „Katechizmu” pochodzą z jego wydania z 1941 r. dokonanego przez Księgarnię św. Wojciecha w Warszawie, opatrzonego Imprimatur warszawskiej kurii.
Ku Konfederacji Barskiej 